usmiechnij sie...😊
Nos Tiktokerki- felieton Tomasza Olbratowskiego 😀
https://youtu.be/ckdMpJUHnds?si=nq_2BypHpbUWfePx 
Polub to
Skomentuj
Dodaj reakcję
Polubienia: 7Komentarze: 3Reakcje: 0
usmiechnij sie...😊
Nos Tiktokerki- felieton Tomasza Olbratowskiego 😀
https://youtu.be/ckdMpJUHnds?si=nq_2BypHpbUWfePx „Nieposłuszeństwo jest podstawą wolności, posłuszni muszą być niewolnicy” H.D.Thoreau
W ustroju niewolniczym to właściciel niewolnika decyduje o tym czego uczy się jego dziecko, co niewolnik ogląda, czyta i spożywa. Niewolnik nie decyduje o niczym. On ma tylko być posłuszny i pokorny.
Polub to
Skomentuj
Dodaj reakcję
Polubienia: 7Komentarze: 0Reakcje: 0
Polub to
Skomentuj
Dodaj reakcję
Polubienia: 9Komentarze: 0Reakcje: 0
🎶 Polna piosenka 🎶 🥀🌿🌞
Gdzie mój Deszczyk,
gdzie mój...
Uciekł w bory,
w lasy...
A mnie tu zostawił,
Samą, po wsze czasy.
Gdzie mój Wietrzyk,
gdzie mój...
Pohulał na pola...
A ja tu samiutka,
przydrożna topola.
Gdzie mój Słowik,
gdzie mój...
Poleciał na wzgórza...
Może tu powróci,
gdy nadejdzie burza...🎶
(mmv)
Polub to
Skomentuj
Dodaj reakcję
Polubienia: 13Komentarze: 7Reakcje: 0
Polub to
Skomentuj
Dodaj reakcję
Polubienia: 9Komentarze: 0Reakcje: 0
Polub to
Skomentuj
Dodaj reakcję
Polubienia: 15Komentarze: 1Reakcje: 0
Polub to
Skomentuj
Dodaj reakcję
Polubienia: 11Komentarze: 0Reakcje: 0
„Samotność jest miejscem, gdzie zanika hałas świata, a zaczyna się muzyka duszy.”
Polub to
Skomentuj
Dodaj reakcję
Polubienia: 11Komentarze: 21Reakcje: 0
Jestem częścią i całością...
minutą, sekundą, wiecznością...
Jestem wszystkim i niczym...
początkiem wszystkich przyczyn...
Jestem drogą i kamieniem...
bez imienia i z imieniem...
I źdźbłem trawy na rozdrożu,
błyskiem burzy, który strwożył...
Ptakiem, drzewem,
mgłą poranną...
Niebem, świtem,
nocą czarną...
(mmv)
Polub to
Skomentuj
Dodaj reakcję
Polubienia: 12Komentarze: 4Reakcje: 0
"Lęk nie jest koniecznością, jest wyborem" 🍀
pieknego dnia 🌲
https://youtu.be/0qRYeB-MDFw?si=RTyMWDRNbH0MYCmf
Polub to
Skomentuj
Dodaj reakcję
Polubienia: 7Komentarze: 11Reakcje: 0
Polub to
Skomentuj
Dodaj reakcję
Polubienia: 8Komentarze: 0Reakcje: 0
Polub to
Skomentuj
Dodaj reakcję
Polubienia: 8Komentarze: 17Reakcje: 0
"Chmura i wydma" Paulo Coelho
Podczas burzy na środku Morza Śródziemnego narodziła się chmura. Nie miała jednak czasu tam dojrzeć, gdyż wiatr zaczął spychać wszystkie chmury w kierunku Afryki. Gdy dotarły nad kontynent, zmienił się klimat. Na niebie zajaśniało gorące słońce, a poniżej rozciągały się złote piaski Sahary. Wiatr chciał je przenieść na południe, w kierunku dżungli, gdyż nad pustynią prawie nigdy nie pada deszcz. Młoda chmura, wzorem młodych ludzi, postanowiła poznać świat i odłączyła się od rodziców i starszych przyjaciół. – Co ty robisz? – zaprotestował wiatr. – Pustynia jest wszędzie taka sama! Wracaj do szeregu, wszyscy zmierzamy do Afryki, gdzie są góry i przepiękne drzewa. Jednak młoda chmura nie posłuchała go, gdyż z natury była niepokorna. Powoli schodziła ku ziemi, aż osiadła na lekkim, przyjaznym wietrze unoszącym się nad złotymi piaskami. Długo spacerowała, aż zauważyła uśmiechającą się do niej wydmę. Spostrzegła, że wydma także była młoda, niedawno usypana przez wiatr. W jednej chwili zakochała się w jej złotych włosach. – Witaj – powiedziała. – Jak ci się wiedzie tam w dole? – Żyję wśród innych wydm, słońca, wiatru i karawan, które tędy przechodzą. Czasem jest straszliwie gorąco, ale da się wytrzymać. A jak ci się żyje tam w górze? – Tutaj też jest słońce i wiatr, ale za to mogę przechadzać się po niebie i poznawać świat. – Moje życie jest krótkie – poskarżyła się wydma. – Gdy wiatr wróci z dżungli, zniknę. – Bardzo cię to martwi? – Wydaje mi się, że nikomu nie jestem potrzebna. – Ja czuję to samo, bo gdy zawieje nowy wiatr, polecę na południe i zamienię się w deszcz. Taki mój los. Wydma zawahała się, po czym spytała: – Czy wiesz, że tu na pustyni deszcz nazywamy Rajem? – Nie przypuszczałam, że mogę zmienić się w coś tak wspaniałego – odparła z dumą chmura. – Słyszałam, jak stare wydmy opowiadają różne historie. Mówią, że po deszczu obrastają
Polub to
Skomentuj
Dodaj reakcję
Polubienia: 7Komentarze: 2Reakcje: 0
ostatni post w tym wątku z mojej strony.dowiedzialam sie, czego chcialam sie dowiedziec i dziekuje za uwage...ciesze sie ze nie tylko ja tak mysle.spokojnej nocy 🌠
https://youtu.be/KdEZZ2QM4zo?si=1ddhDkHyrbGFbPOq
Kompromis w miłości: Klucz do trwałego związku
Kompromis to nieodłączny element każdego zdrowego i trwałego związku. W miłości oznacza to gotowość do ustępstw, wzajemnego zrozumienia i znajdowania rozwiązań, które będą satysfakcjonujące dla obu stron. Nie jest to rezygnacja z siebie, ale raczej świadoma decyzja o wspólnym budowaniu przyszłości, w której potrzeby i pragnienia obojga partnerów są brane pod uwagę.
Dlaczego kompromis jest tak ważny?
* Buduje zaufanie i poczucie bezpieczeństwa: Gdy oboje partnerzy widzą, że ich zdanie i uczucia są ważne, wzrasta wzajemne zaufanie.
* Wzmacnia więź: Wspólne rozwiązywanie problemów i dążenie do porozumienia pogłębia bliskość i intymność w związku.
* Zapobiega konfliktom i frustracji: Unikanie kompromisów prowadzi do narastania żalu, co w dłuższej perspektywie może niszczyć relację.
* Uczy elastyczności i empatii: Kompromisy wymagają od nas spojrzenia na sytuację z perspektywy drugiej osoby i poszukania alternatywnych rozwiązań.
* Tworzy równowagę: W zdrowym związku nikt nie powinien czuć się zdominowany. Kompromisy pomagają utrzymać równowagę sił i wzajemny szacunek.
Jak skutecznie dochodzić do kompromisu?
* Słuchaj aktywnie: Zanim zaczniesz przedstawiać swoje argumenty, postaraj się zrozumieć punkt widzenia partnera. Daj mu przestrzeń do wyrażenia swoich myśli i uczuć.
* Wyrażaj swoje potrzeby jasno i spokojnie: Mów o tym, co czujesz i czego potrzebujesz, używając "ja" zamiast "ty" (np. "Czuję się zaniepokojony, gdy..." zamiast "Zawsze mnie irytujesz...").
Polub to
Skomentuj
Dodaj reakcję
Polubienia: 8Komentarze: 9Reakcje: 0
...nie wiem czy to dobry temat przy poniedzialku ;) ale naszla mnie taka refleksja a propos kompromisow.. a konkretnie kompromisow w milosci.. czy sa rzeczy z ktorych moglibysmy zrezygnowac by byc ze swoja miloscia lub ile potrafilibysmy dla niej poswiecic... jedni przeprowadzaja sie tysiace kilometrow, inni zmieniaja wyznanie, a jeszcze inni rezygnuja z potomstwa..... wiem na pewno ze stopien ewentualnego kompromisu lub jego braku bedzie wynikal z wlasnych doswiadczen i przezyc... a podjete ryzyko od obecnego stanu swiadomosci... jak to mozna jeszcze inaczej zobaczyc... :) 
Polub to
Skomentuj
Dodaj reakcję
Polubienia: 7Komentarze: 41Reakcje: 0
..wiadomosc od malego Maciusia lezacego prawie 80 lat temu na trawie dla duzego Macieja :D 
Polub to
Skomentuj
Dodaj reakcję
Polubienia: 2Komentarze: 10Reakcje: 0
Opowieść o człowieku, który zaufał życiu.
W starożytnych Chinach nieopodal małej wioski stała buddyjska świątynia. Wieśniacy głęboko cenili opata tej świątyni i widzieli w nim wzór moralności.
Jednak wszystko zmieniło się po tym, jak pewna młoda wieśniaczka urodziła syna, który był owocem sekretnego romansu. Kiedy jej kochanek uciekł ze wsi, kobieta oświadczyła wszystkim, że to mnich jest tym, który spłodził dziecko. W przypadku mnicha coś takiego było postrzegane za najcięższą formę złamania buddyjskich przykazań – największa ujma, jaka mogłaby wyjść na światło dzienne.
Mnich, zamiast zaprzeczyć oskarżeniom lub się bronić, nie powiedział nic. Wziął dziecko i wychowywał je jak swoje własne. Widząc takie postępowanie mnicha, mieszkańcy wioski uznali, że historia jest prawdziwa i jednogłośnie go potępili.
Mijały lata, a mnich pozostawał wykluczony z życia lokalnego środowiska. Pewnego dnia do wioski przybył dystyngowany człowiek i wzbudził wśród ludzi ciekawość. Okazało się, że właśnie zdał cesarski egzamin ze służby cywilnej i zdobył pozycję urzędnika średniego szczebla. Był to wielki zaszczyt. Jednak wszyscy mieszkańcy wioski byli zaskoczeni, widząc, że jego żona to nikt inny jak matka owego dziecka z nieprawego łoża.
Małżonkowie udali się do miejscowej świątyni i uklękli przed mnichem. Ku wielkiemu zaskoczeniu wieśniaków urzędnik poprosił mnicha, aby ten oddał mu dziecko – jego rodzonego syna. Był on bowiem tym kochankiem, który wcześniej uciekł z wioski. Mnich, bez słowa wyrzutu, połączył chłopca z jego prawdziwymi rodzicami.
Po tym zdarzeniu wieśniacy zrozumieli swój błąd. Byli pełni podziwu dla mnicha, jego współczucia i tolerancji, jakie przez cały ten czas nosił w sercu.
Polub to
Skomentuj
Dodaj reakcję
Polubienia: 9Komentarze: 11Reakcje: 0
Zobacz kolejne
Jeśli chcesz zobaczyć więcej postów, dodać treść lub wejść w interakcję z innymi