Szara strefa ma się dobrze

Nikt nie jest w stanie ocenić ile osób przyjeżdża do Niemiec zwabionych mitem znakomitego zarobku. Nikt nie jest w stanie ocenić ile osób przyjeżdża mamionych obietnicami pośredników. Często ludzie ci nie znają nawet podstaw języka, nie mówiąc o obowiązującym systemie prawnym. Na miejscu nie czeka na nich praca zgodna z obietnicami, nie ma umów o pracę, nie ma w końcu pieniędzy za zrobioną robotę. Finalnie lądują w domach dla bezdomnych, bez szans na odzyskanie pieniędzy, bez ubezpieczenia zdrowotnego czy emerytalnego. Niemieckie firmy aby oszczędzić koszty zakładają np. w Polsce tzw. firmy „skrzynki pocztowej”, na miejscu są tylko werbownicy i księgowi. Sprawa jest nielegalna gdy niemiecka firma otwiera swój oddział specjalnie w celu werbowania pracowników. Mimo wielokrotnych ostrzeżeń w Polsce, w dalszym ciągu wiele osób daje się złapać na lep oszustów. Wspomaga to system prawny, ponieważ jeśli firma niemiecka znajdzie pracowników w krajach UE, w większości branż (np. ogrodnictwie, rolnictwie czy przemyśle mięsnym) nie obowiązują niemieckie umowy taryfowe, ale wynagrodzenie zgodne z płacami obowiązującymi w kraju skąd pochodzą pracownicy. Kolejnym problemem jest brak opłacanego ubezpieczenia socjalnego, ponieważ pracownicy opłacani są w swoim rodzinnym kraju. Kolejnymi metodami oszczędzenia na pracownikach jest wymuszanie na wielu osobach zakładanie pozornej samodzielnej działalności gospodarczej czy zmuszanie do pracy na akord. Ta ostatnia metoda jest szczególnie popularna w branży hotelarskiej i gastronomicznej. Teoretycznie wynagrodzenie godzinowe wynosi określoną stawkę, najczęściej 9,18€/h, w ramach tej stawki pracownik zobowiązany jest posprzątać pięć. pokoi. Zadanie niewykonalne. Efekt? Faktyczne wynagrodzenie godzinowe wynosi 2,88-3€/h, ponieważ za niewykonane zadanie pracownikowi odejmowane są pieniądze. Czy wprowadzenie wynagrodzenia minimalnego cokolwiek zmieni? Wątpliwe, ponieważ kreatywność w szukaniu oszczędności na pracownikach jest coraz bardzie wyszukana.