Praca dodatkowa

Już obecnie około miliona pracujących, poza główną pracą ma dodatkowe zatrudnienie. Dla osób pracujących w pełnym wymiarze czasowym jest bardzo trudne nie przekroczyć prawa pracy, które mówi, że nawet w przypadku dwóch etatów nie wolno pracować dziennie więcej niż osiem godzin.

Osoby podejmujące dodatkowe zatrudnienie nie są zobowiązane do posiadania pozwolenia. Wyjątkiem jest jedynie, kiedy druga praca pozostaje w konflikcie z głównym zawodem. Przykładem może być praca programisty, który nie może pracować jednocześnie w dwóch różnych firmach nad podobnymi projektami.

Pracodawcy umieszczają obecnie w umowach klauzulę o zakazie konkurencji. Oznacza to, że jeśli pracownik zrezygnuje z pracy nie może przez pewien czas (do dwóch lat) podjąć zatrudnienia w firmie konkurencyjnej, pod rygorem konsekwencji finansowych. W czasie obowiązywania zakazu zatrudniająca firma musi odprowadzać połowę przeciętnego wynagrodzenia do poprzedniego pracodawcy.

Zakaz konkurencji obowiązuje dla konkretnych branży lub firm. Inne mogą przyjąć daną osobę, ale odszkodowanie będzie dalej płacone, jednak nowe wynagrodzenie i kwota odszkodowania nie może przekraczać 110 procent dawnego uposażenia. W przypadku konieczności zmiany miejsca zamieszkania z powodu zakazu konkurencji kwota ta może wynosić nawet 125 procent.

Eksperci radzą unikanie podpisywania generalnego zakazu podejmowania dodatkowej pracy, mimo, że tego typu klauzula nie ma mocy prawnej.

Jako dobre rozwiązanie dla obydwóch stron wydaje się być podpowiadane przez specjalistów wyjście: umieszczanie w umowie o pracę klauzuli zezwalającej na podejmowanie dodatkowej pracy, tak długo jak nie pozostaje to w konflikcie z głównym źródłem utrzymania.