Limes - największy pomnik Europy
Antyczny mur graniczny "Limes" jest świadectwem rzymskiej epoki i kultury sprzed przeszło 2000 lat, jest to największy w Europie archeologiczny pomnik.
Odcinek zewnętrznej granicy cesarstwa rzymskiego w Europie pomiędzy miejscowością Rheinbrohl a Eining nad Dunajem, długości 550 km, z 900 posterunkami i 120 większymi i mniejszymi zameczkami. W 2005 r wpisano go na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO. Limes Straße jest antyczną granicą pomiędzy obszarem starożytnego imperium rzymskiego a terenami go otaczającymi. Początki jego sięgają w II w n.e., kiedy ustanowiono podwaliny dzisiejszego kształtu "Limes" w zachodniej części czyli w Nadrenii-Palatynacie i Hesji. W części południowej (Badenia-Wirtembergia i Bawaria) nastąpiło to przeszło 60 lat później.
Do dziedzictwa kultury światowej Limes należą niezliczone, różnorodne wielkie zamki obronne, osady cywilne z rozbudowanymi wodociągami i budynkami mieszkalnymi. Również mury i wieże obronne oraz umocnienia graniczne.
Granica od Renu aż do Rotenbachtal, na zachód od Schwäbisch Gmünd zbudowana była w postaci ścian i umocnień ziemnych, prawdopodobnie w pierwotnej postaci tworzyła ją drewniana palisada. Od Rotenbachtal aż do Dunaju powstały umocnienia kamienne, miało to miejsce w ostatniej fazie budowy granicy. W ostępach około 10 km powstawały małe zameczki obronne dla oddziałów pomocniczych, które obsadzały wieże obserwacyjne i w razie zagrożenia na granicy miały służyć pomocą.
Pierwsze zamki graniczne powstały w Neckar i Odenwald, początkowo jako konstrukcje ziemno-drewniane, od 150 r n.e. już kamienne. Większe zamki będące siedzibą legionów budowano w strategicznie ważnych miejscach, często będących głównymi miastami prowincji, jak np. w Aalen. Osady cywilne, których budowa towarzyszyła w naturalny sposób wojskom miały wielkie znaczenie we wczesnej fazie rzymskiej ekspansji. Później w utrzymaniu pozostającej jako "wolna"- prowincji Germanii.
Najnowsze odkrycia mówią, że Limes Straße nie pełniła funkcji jedynie linii demarkacyjnej, ale również była rodzajem granicy gospodarczej Imperium. Jako system obronny przed ciągłymi atakami, spełniała raczej marginalną rolę. Cesarstwo rzymskie poprzez prowadzenie odpowiedniej polityki gospodarczej sięgało wpływami daleko na północny wschód poza wyznaczona granicę, która chociaż obsadzona rzymskimi oddziałami, umożliwiała wymianę towarową.
Dodatkowym efektem obecności Rzymskich wojsk na tym terenie była niewątpliwa „romanizacja” ludności zamieszkującej tereny wokół osad i zamków.
Niezliczone ruiny rzymskie sa w ostatnich latach przedmiotem eksploracji archeologicznych, aby potem odrestaurowane stać się ogromnymi atrakcjami turystycznymi. (Choćby Kastell Weißenburg zwany Biriciana w miejscowości Weiβenburg) Znalezione w czasie wykopalisk przedmioty gromadzone i udostępniane są w muzeach regionalnych.
